DEPROSYANA YAN ÇİZME PEŞİNDEYİM

Sabahları erken saatte uyanmak oldum olası benim için eziyet olmuştur. Şöyle ifade edeyim, üniversite yıllarında özellikle sınav zamanları (diğer günler uyku pahasına derslere girmediğimin cook olmuştur) sabah erken kalkmamak için sabahladığımı cook bilirim.Eğer sabah derslerine girmişsen o dersi mutlaka geçmeliydim çünki ben bu ders için çook büyük fedakarlık yapıp sabahın körü uyanmıştım .O yüzdende çalışırken ki en büyük eziyetim sabahları uyanma kısmıydı.Sabah soğuk arabama biner işe giderken yoldan gecen insanların eşofmanlarını giyip yürüyüşe çıktıklarını görmek en büyük eziyetimdi.Kafamda senaryo hazırdı.OOO mis gibi yürüyüş sonra sıcacık eve gidip şöyle yayıla yayıla mükellef bir kahvaltı...Kısaca her sabah bu ruh haliyle işe gider ama işe varır varmaz cıkardım.Sabah uyanıp, o yataktan kalkıp, işe gidene kadar ki süreçim yıllar boyunca devam etti.Büyük ihtimallede hayatım boyunca bunu yaşayacağım.Hayalini kurduğum senaryoya kriz sebebiyle sahibim.Artık istediğim saatte uyanabilir,yürüyüşe cıkar,misler gibi uzun kahvaltılar yapar,çalışırken yapamadığım tüm kursları-gezileri gercekleştirir,okuyamadığım tüm kitapları okuyabilirdim.EEeee artık ara zamanlara birşey sıkıştırmak zorunda değildim,tüm zamanlar benimdi.İstediğimde bu değilmiydi?Hem iştende sıkılmış ,kendi isteğimle istifamı verecek olanda ben değilmiydim.Maalesef o da bendim , şuanda çalışmamaktan depresyona çelme atmaya calışan da benim.İşin özeti insanoğlu nankör.Ya da ben bi tuhafım...

Çalışırken spora gider ve keşke çalışma saatlerim daha uygun olsada gidemediğim kurslara gitsem,hayatımda en sevdiğim şeylerden biri olan sinemayı bol bol izlesen,daha çok arkadaşlarımla görüşsem, öğle vakti şehir içinde bi kahve içsem özlemi ile çalışır dururdum.Şimdi bunları yapabilmek için herşey hazır ama ben hazır değilim.
Galiba bünyeye çalışmamak yaramadı.Çalışma saatlerim yoğun olduğundan dolayı evle çok değil hiç alakam yoktu diyebilirim.Temizliği kadın yapıyor,ütüyü ütücü,yemekler pratik olarak hazırlanıyor sonuç olarak evde olması gereken hersey calışırkende gayet düzenli oluyordu.Şuan çalışmamış olmamın tek farkı evi temizleyen bayanı görmem,ütüye geleni tanımam,yemeklerin biraz daha düzenli olması dışında hiç bir artısı yok.Bırakın artısını sürekli kendimi temizlik yaparken bulmamda eksisi.
İşten ayrıldığımdan beri spora gitmedim.Hiç bir kursa yazılmadım.Biri beni dürtmezsede evden dışarı çıkasım yok.Galiba elde imkanlar olmadığı zaman kurduğumuz hayaller gercek hayaller değil.

EY MİNİK PANDİSPANYA SİLKELEN VE KENDİNE GEL!